مقایسه یافته‎های پرفیوژن مغز به روش spect* با تصویر برداری‎های آناتومیک در بیماران با سابقه ترومای سر خفیف

زمینه: تروما شایع‎ترین علت مرگ و میر و بیماری‎زایی در جهان صنعتی و نیز ایران است. اگرچه سی تی و mri در تشخیص عوارض حاد تروما بسیار کارآمدند ولی در سندروم ناتوانی مزمن ناشی از ترومای سر چندان موفقیت آمیز نبوده‎اند. برعکس، اسکن پرفیوژن مغز به روش spect به دلیل بررسی وضعیت میکروواسکولار مغزی شاید بتواند در این موارد کارایی داشته باشد. این مطالعه جهت نیل به این مقصود صورت گرفت. مواد و روش‎ها: تعداد 50 بیمار که دارای حداقل یک سال سابقه ترومای ناحیه سر بودند و از لحاظ «معیارگروه علاقمند میان رشته‎ای ترومای مغز کنگره آمریکایی بازتوانی» در گروه ترومای خفیف بودند، تحت تصویربرداری آناتومیک و نیز اسکن پرفیوژن مغز به روش spect قرار گرفتند. تقسیمات مغزی هر بیمار همان تقسیم لوبی مرسوم در نظر گرفته شد. یافته‎ها: نسبت جنسی مرد به زن در این مطالعه 5/1 بود. سن متوسط بیماران 8/11± 32/32 سال و مدت متوسط گذشت تروما 65/0± 48/1 سال بود. شایع‎ترین شکایت بیماران سردرد (60 درصد) و سپس اختلالات چشایی (36 درصد) و آنوسمیا (32 درصد) بود. از میان 400 لوب بررسی شده، تصویربرداری آناتومیک درگیری 38 (5/9 درصد) لوب را نشان می‎داد درحالی که spect میزان ضایعات لوبی را دقیقاً دو برابر یعنی76 مورد (19درصد) نشان داد (001/0p<). میزان هم‎خوانی، تصویربرداری آناتومیک و spect در حد 84 درصد بود. برتری اسکن پرفیوژن مغز به روش spect بر روش‎های تصویربرداری آناتومیک، در تشخیص ضایعات لوب فرونتال و در جنس مذکر محسوس‎تر بود. با این حال این مزیت در افراد کمتر و بیشتر از 30 سال سن تقریباً یکسان بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته‎های این مطالعه پیشنهاد می‎شود که در تمام بیماران مبتلا به علایم مزمن ترومای مغزی، بخصوص آنهایی که علایم هیپوفرونتالیسم دارند، اسکن پرفیوژن مغز به روش spect صورت گیرد، حتی اگر در تصویربرداری آناتومیک آنان اختلالاتی یافت شده باشد.